Dagenlang brandde ons spel “PROBALLEIN” in m’n tas. Wachtend op het juiste moment om het te delen met mijn klas. Met trots had ik het vrienden en familie al laten zien, maar mijn meest kritische publiek: mijn klas, nog niet. Het volgens mij geen ongewoon fenomeen dat je wat weifelend je comfortzone verlaat…

Het juiste moment ontstond op een vrij middagmoment. Timo drentelde wat door de klas, hij deed niet mee aan het rubik’s-cube toernooi, had geen interesse om erbij te blijven kijken en was op zoek naar wat tijdsbesteding. “Zullen we een spelletje doen Timo?” vroeg ik. Gelukkig voor mij beantwoordde hij deze vraag positief. Na trots te hebben verteld dat het een spel is waar zijn meester de afgelopen 2 jaar aan gewerkt had en wat spelregels te hebben doorgenomen, gingen we van start.

We kozen het PROBALLEIN:

Het Griekse werkwoord Proballein betekent: opwerpen, voorleggen. Daarvan is het woord Problema afgeleid, dat dus letterlijk ‘het opgeworpene’ betekent en vandaar: het vraagstuk dat opgelost moet worden.

Het speelveld werd, zoals het voorstel op de kaart, neergelegd met 3 blauwe, 1 rode en 4 groene kaarten. Voor het spel hebben we de Habits of Mind onderverdeeld in 4 clusters: SAMEN, VERRASSING, INZICHT & IK (zie afbeelding)

Na de eerste worp met de dobbelsteen plaatste ik het speelstuk op de rode kaart. Omdraaien leverde een denkrichting vanuit de Habit of Mind  flexibel denken op:

Deze kaart binnen hengelen zou ons 2 sleutels opleveren die ons zal helpen de tempel te openen. Ik trapte af met het idee dat als we het probleem omdraaien, ik niet beschuldigd word van iets wat ik niet heb gedaan maar word daarentegen gecomplimenteerd! Daarop voortbordurend probeerde ik nog een denkexperimentje met het omdraaien van niet in wel. Timo had de interessante gedachte door om te draaien wie er beschuldigt. Deze gedachte leidde in een vroeg stadium van het spel wellicht tot een mogelijke doorbraak in het probleem: “Als we nou eens omdraaien voor wie het een probleem is meester. Dan is het is namelijk helemaal niet mijn probleem. Iemand die mij onterecht beschuldigt is degene met het probleem.” Met deze woorden hadden we de 2 sleutels dubbel en dwars verdiend.

Timo dobbelde zodat we op een groene kaart (zie afbeelding) belandden. In een dergelijk probleem is de HoM managen van impulsen voor mij de eerste die uit de kast gehaald moet worden(ik word boos, verdrietig of verontwaardigd)  Zo niet voor Timo. Hij antwoordde voor mij verrassend:

“Verbaasd, ik zou als eerste verbaasd reageren.” zei hij. “Verbaasd??” reageerde ik verbaasd. “Niet boos? Niet verdrietig?”” vroeg ik door. “Nee verbaasd,” antwoordde Timo. “Ik vraag me dan af hoe het komt dat iemand zulke verkeerde informatie heeft en welke informatie iemand mist waardoor ze op deze beschuldiging zijn gekomen.” Ik kon niet meer doen dan hem bedanken voor dit inzicht.

Na nog wat rondjes en 11 verzamelde sleutels verder, waren we toe aan het openen van de tempel. 11 kansen om het juiste aantal ogen te gooien. Bij poging 8 was het raak! Grappig hoe dit, ook bij mij, euforie oplevert! Toch ging mijn euforie verder. Ik ben een inzicht rijker. Waar ik van tevoren dacht dat dergelijke problemen vooral de HoMs uit het groene cluster IK, van ons vragen, ben ik er niet meer zo zeker van dat deze cruciaal zijn voor echte doorbraken. Begrijp me niet verkeerd: de HoM uit de cluster IK (zoals managen van impulsen en doorzetten)  spelen zeker een rol in dergelijke problemen. Ze helpen mee, zijn belangrijk.  Maar wellicht zoeken we onterecht via deze Habits of Mind de echte oplossingen voor dergelijke problemen.

Interesse in het spel? Check onze etalage.

Tom Witjes